Νομίζω πως ακούω,
τον ήχο της φωνής σου,
κάποτε χόρευα μαζί σου,
κάτω απ' τον ήλιο τέτοιο φως,
θυμάμαι πώς κοιτούσες πώς!
μου 'λεγες ΠΑΡΕ ΜΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ...
Νομίζω πως ακούω,
φωνές από τ' αστέρια,
πέρασαν τόσα καλοκαίρια,
χωρίς να καταλάβω πώς,
ανατινάζεται το φως,
τις Κυριακές τα μεσημέρια...
ΠΑΡΕ ΜΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ...
Θέλω να ζήσω στ' αλήθεια έστω μια φορά,
να ταξιδέψω στ' αλήθεια έστω μια φορά,
να δω στα μάτια την τίγρη που όλο με κοιτά,
μέσα απ' τα φώτα αυτής της πόλης που σκοτώνει για λεφτά,
που με σκοτώνει από αγάπη,
όπως με σφίγγει όταν ξυπνάει,
ύστερα κλαίει μ' αγκαλιάζει και μου λέει
ΠΑΡΕ ΜΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ...
Πάρε με στη χώρα που χορεύουν όλοι,
όλη όλη μέρα!
Πάρε με στη χώρα που χορεύουν όλη μέρα!
Νομίζω πως ακούω,
φωνές από τ' αστέρια...
φωνές από τ' αστέρια...
Νομίζω πως ακούω,
φωνές από τ' αστέρια...
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010
Παρε με μαζι σου - Ξυλινα Σπαθια
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιγά σιγά μαζευόμαστε!