In This World - Moby
Γιατι με φαινεται πως απεικονιζεται ακριβως η συμπεριφορα μας μεσα στην επαναλαμβανομενη καθημερινοτητα μας?
Γιατι βαζουμε τον αυτοματο πιλοτο και δεν προσεχουμε τι ακριβως γινεται γυρω μας?
Μα και ακομα αν το προσεξουμε γιατι δεν του δινουμε σημασια?
Οπως ειπε και καποιος :
"...εαν οι ανθρωποι δεν επιθυμουσαν τη δυστυχια του διπλανου τους αλλα φροντιζαν για τη δικη τους ευτυχια, θα ζουσαμε στον παραδεισο..."
Ολο τρεχουμε.
- Για ποιο ακριβως λογο τρεχουμε ομως?
- Εμα για να ζησουμε καλυτερα...
Ελα ομως που καταληγεις να ζεις χειροτερα.
Ο χρονος ειναι κατι το υποκειμενικο, πολυτιμος και ασημαντος ταυτοχρονα και αναλωνεται δυστυχως ως πηγη υλικων αγαθων.
Τωρα θα με πεις αμα δεν τρεχαμε δεν θα ειχαμε φτασει στο σημειο που βρισκομαστε.
Χμμ, για ποιο σημειο ακριβως μιλαμε?
(σε δυο χρονια ερχεται και το τελος xD)
Στο σημειο που θεωρεις το συναθρωπο εχθρο επειδη γεννηθηκε λιγο πιο περα απο οτι εσυ, στο σημειο που αφου εχεις εξαφανισει και καταστρεψει μερικα το περιβαλλον σου συνεχιζεις ακαθεκτος μεχρι να ολοκληρωσεις αυτο που αρχισες? (μα τοσο γυλος πια?)
Στο σημειο που ως εργαζομενος θα βλεπεις τα παιδια σου με webcam απο το γραφειο, που με μια εντολη ενος σαπιοκεφαλου μπορει να ξεσπασει πολεμος, με πειραματοζωο τον ευατο σου στα νεα στρατιωτικα/πυρηνικα/χημικα και αλλα ειδη?
Εχουμε ξεφυγει κατα πολυ απο την απλη επιβιωση του (πρωτογονου) ανθρωπου, διοτι αλλωστε ακομα πρωτογονοι ειμαστε και χειροτεροι απο τα ζωα (βλεπε Παγκαλο).
Αν αναλογιστεις οτι εισαι μοναδα, μοναδα στα δισεκκατομυρια πληθυσμου, πιστευω να μπορεις να αναλογιστεις οτι τεινεις να γινεις μηδενικο.
Αυτο το μηδενικο ομως μπορει να ξεχωρισει αναμεσα στο πληθυσμο, ειναι κατι το μαγικο (βλεπε Hitler, με βαση το ΑΟΔΕ και τις θεωρειες περι ηγεσιας, ειναι ηγετης).
Αναφεροντας το Hitler, να δωσω ενα μεγαλο μπραβο και στα περηφανα μελη της αθηναικης κοινωνιας που εδωσαν πατημα στο κο Μιχαλολιακο και μια θεση στην εξουσια του δημοτικου συμβουλιου, διοτι η Χ.Α. ειναι μια πολυ ομορφη "παραταξη" αλλα η 17Ν επρεπε να μπει φυλακη...
Τελος παντων, συνεχιζω με το δευτερο βιντεακι...
Porcelain - Moby
Την ιδια στιγμη, στο ιδιο μερος, παραλληλα με τη δικη σου ιστορια, εξελισσονται αλλες που ουτε καν φανταζεσαι η αξιωνεσαι να παρατηρησεις.
Λατρευω τη σκηνοθεσια σε αυτο το βιντεο, καθως και το αρχικο και τελευταιο πλανο.
Κλεινοντας, παλι μακρυγορησα, μπορουμε σιγουρα να αποφανθουμε οτι αλλαζουμε οχι μονο κατα το περασμα των αιωνων συλλογικα αλλα και κατα το περασμα της ηλικιας μας ατομικα, αλλα η υπερμετρη αποξενωση και απαξιωση απο το συναθρωπο και ο συγχρονος τροπος ζωης αλλαζουν τελικα τη κοινωνικη φυση μας?
Πειραμα (εργασια για το δρομο) :
παρατηρηστε τους συναδελφους (ολοι αδελφια ειμαστε, δεν το λεω εγω αλλα ο χριστιανισμος) γυρω σας, ποσοι απο αυτους δεν ειναι μουντοι, ποσοι ειναι χαμογελαστοι και ευθυμοι?
"Ειναι γρηγοροι οι ρυθμοι δεν μπορεις να κανεις και αλλιως", θα ελεγε καποιος.
Πολυ σωστα, αλλα γιατι ειναι γρηγοροι?
Τι τους εχει κανει γρηγορους?
Η πεινα για καταναλωση μηπως ειναι αστειρευτη?
Ισως να ειμαι τρελος, ισως παραλογος, ισως να μην βλεπω πισω απο τα εμφανη πραματα, ισως να ειμαι λαθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιγά σιγά μαζευόμαστε!