Θανασιμη ολιγωρια ή απλα η Αρχη του Τελους?!?

Αυτες τις μερες καποιος ειπε οτι βρισκομαστε στα ορια της αποκαλυψης, τωρα τι ειδους αποκαλυψη αφηνεται να αναζητηθει στον καθενα μας εσωτερικα.
Οχι φυσικα οτι πιστευω την αξιοζηλευτη για τον κοινωνικο εκφοβισμο αντιληψη αρκετων θρησκειων περι της ημερας της κρισης ως επακολουθο της εξαθλιωσης που υποκειται η φυση και της ανηθικης διαβιωσης του ανθρωπινου ειδους, δεν μπορει να ισχυριστει ομως κανενας απολυτα οτι κατι τετοιο μπορει να μην γινει.
Προσπαθοντας αυτες τις μερες να αντιληφθω και να χωνεψω την τεραστια καταστροφη απο τη μια του ανθρωπινου "κοσμου" απο το μενος της φυσης και απο την αλλη του ωμου βιασμου του φυσικου περιβαλλοντος απο τον ανθρωπινο καπιταλισμο/υπερκαταναλωτισμο/ενεργειακο οργασμο, φυσικα μιλαω για τα γεγονοτα που διαδραματιζονται στην Ιαπωνια.

(Και εδω θα ειναι που θα φανω ως αλλος ενας γραφικος που οτιδηποτε κακο συμβαινει κατηγορει το καπιταλισμο.
Ναι εχω επωφεληθει και η ζωη μου ειναι πιο ευκολη λογω αυτου, αυτο ομως θα μπορουσε να ειχε συμβει και με αλλα οικονομικοκοινωνικοπολιτικοδομικα συστηματα.)

Ενα ερωτημα γεννιεται με καθε σκεψη μου σε αυτο το θεμα, πως ενας τοσο οργανωμενος και τεχνολογικα προηγμενος λαος δεν προεβλεψε/ελαβε υπ΄οψη τα φαινομενα της μανας γης οσον αφορα την συντηρηση και τη δημιουργια των μεγιστων προδιαγραφων ασφαλειας του συγκεκριμενου συγκροτηματος πυρηνικων αντιδραστηρων.
"Φυλαγε τα ρουχα σου, να εχεις τα μισα..." κατι το οποιο δεν εγινε με αποτελεσμα οχι μονο το παροντικο παγκοσμιο μιντιακο και επιστημονικο παραληρημα, αλλα και σε συνδυασμο με τις φυσικες καταστροφες το γονατισμα της εγχωριας οικονομιας με αλυσιδωτες συνεπειες στις διεθνεις αγορες και εκτος αυτου το ποτισμα του πλανητη μας με αρκετη ραδιενεργεια για καμποσα χρονια ή ακομα και πολλα.
Ισως να ισχυει, πως η ιστορια επαναλαμβανεται και σε αυτη τη περιπτωση αρκετα δραματικα.
Για αλλη μια φορα επιβεβαιωνεται πως το πραμα που θελει να αποκαλειται ανθρωπος εχει χασει εντελως την αρχικη φυσικη του υποσταση, ως ενας μελος της τροφικης αλυσιδας και απλος κατοικος του πλανητη, που τυχαινει να τον φιλοξενει.

Το πιο όμορφο στη Φύση είναι η απουσία του ανθρώπου.
Μπ. Κάρμαν*

Καλη συνεχεια...