Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Με λες επιθεση - Ωχρα Σπειροχαιτη

κοίταξε γύρω στο θλιμμένο σου σαλόνι
μια μοναξιά που αντιφεγγίζει στην οθόνη
δες ένα πτώμα στο μεγάλο σου καθρέφτη
έτσι είσαι πίσω απ' τη νιότη σου π' αστράφτει
νιώσε το μέτρο του κανόνα που επιμένει
απ' τα ρολόγια του ζωή να ξαποστέλνει
νιώσε τη σύμβαση στα παγωμένα γέλια
φωτογραφίες από άθλια τσιφτετέλια

με λες επίθεση καταστροφή αποσύνθεση
με λέω άμυνα φωτιά και σύνεση
με λες απίθανο ψυχωτικό απόλυτο
με λέω άκομψο τρελό κι αμόλυντο

τόλμα μια βόλτα στα σκοτεινά προάστια
δες ένα πάθος μια αγκαλιά τεράστια
πόνος και αίμα μπερδεύει τις κουλτούρες
πως βαβουριάζουν της καριέρας οι κουμπούρες
πώς παιδιαρίζουν οι αλήτες στα φανάρια
πώς κοροϊδεύουν της ζωής τ' αναστενάρια
ενώ αποστρέφεσαι εικόνες που δαγκώνουν
οι άσπρες λωρίδες του δρόμου σε καρφώνουν

λες τι να κάνω δε γαμιέσαι ξεφορτώσου
λέω τη ζώνη να φορέσεις θα σε λιώσουν
λες ειρωνεύεσαι τσογλάνι και δεν ξέρεις
λέω δεν έχεις χρόνο μιζέρια περιφέρεις

έμποροι πρότειναν αμύθητη πενία
και συ λιμπίζεσαι αφόρητη ανία
τα κράτη μάτωσαν της γειτονιάς τον χάρτη
και συ μαζεύεις τα κομμάτια σου απ' το πάρτυ
μπάτσοι σκαρφίζονται νυχτερινά παιχνίδια
στου τρίτου κόσμου τ' αποκαΐδια
το ίδιο αίμα οι ίδιες στάχτες θα σκεπάσουν
τα όνειρα σου οι εφιάλτες θα ξεράσουν

με λες αλάνι χαώδη κολλημένο
ό,τι μπορώ κάνω αλλά και σε προσμένω
ώρα την ώρα αποφασίζεις ό,τι ορίζεις
αλλά ποτέ μην πεις ότι δεν γνωρίζεις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σιγά σιγά μαζευόμαστε!